De interclub van Littera Tessenderlo,
anders bekeken door Herman Vanackere
Net voor de proclamatie van de uitslag maakte de spelleider de antwoorden bekend van de prijsvraag die via e-mail was voorgelegd aan de deelnemers die deel uitmaken van de mailgroep van Ronny Rutten. Exact 50 aanwezigen zonden de antwoorden AARDAPPEL (= Adelaar + P + P) en GESELSLAG (Lea Sels + G + G) in. Het lot besliste dat Herman Vanackere, lid van Ypsilon Heist, de prijs, zijnde tien kilo aardappelen, mocht meenemen naar huis. Hieronder vind je een korte impressie van de prijswinnaar, die trouwens beslag legde op een mooie achtste plaats in de uitslag.
Ik zit niet in de puree, nee, helemaal niet, maar kom, 't was eigenlijk m'n zaterdagje niet ...
't Begon al rond de middag, toen ik, "tussen de soep en de patatten", schrijlings het huis moest verlaten, teneinde tijdig het Looise strijdperk van m'n ooit geliefkoosde midweekavondjes te bereiken. "Rijd hem niet in frieten hé", werd me nog lieflijk zacht toegefluisterd ... Tjah, 165 km, 12h20 ... het hoort eigenlijk niet. Hoewel, rekenkundig alvast verantwoord ...
En dan ... 10 voor 2, leuke buren en spanning ... Iedere licht ambitieuze scrabbelaar denkt vooraf wel eens: "Vandaag, ik voel het, mis ik geen scrabble, leg ik de mooiste x-, y-, q-woorden, houd ik gelijke tred met de grote(Janne)n der scrabblewereld en ... kaap ik één van die mooie prijzen of trofeeën weg, die - reeds bij het binnentreden van de zaal - heimelijk naar me lachten."
Als je dan - na de tweede beurt - ALWEER die verdomde 0 hoort afroepen, en - nog erger - je niet eens bewust bent van je fout, en ook dat eerste mooie Y-woord niet hebt gezien, dan begint het al te dagen ... "Ook deze zaterdag weer niet ... Is het uiteindelijk toch een gokspel, wagen we ons aan verleidelijke zetten? Het geeft soms de doorslag ... "
Bij de pauze blijkt het dan toch nog zo slecht niet te zijn, en dan begin je weer te hopen ... Ik zie hem ALWEER staan, die mooie hoofdvogel, netjes op m'n hoekkast ..., maar nee ... Na een rustig kabbelende tweede helft, gebukt onder de hevige kopzorgen, sloeg het noodlot nogmaals toe ... tijdens de 19de beurt ... ALWEER goed voor een makkelijke rekensom, +0 ...
Het heeft dus weer niet mogen zijn! Kort overleg met de collega's leert dat het eindresultaat blijkbaar dan toch zo slecht niet is, wat ik maar moeilijk kan geloven.
Behalve een aantal ereplaatsen heb ik nog nooit een of andere prijs gewonnen. Geen Van Dale, geen scrabblespel, geen spreekwoorden-boek......., en dan, ja dan, en dan alleen, komt het .... 'k Was er even niet bij, wist niet meteen dat het om de prijsvraag ging, en PATAT ! Mijn eerste prijs was een feit! Is het raar te noemen dat ik zaterdag voor het eerst, onmiddellijk na het speleinde, m'n scrabbledoos naar de auto had gebracht? Moest ik zo nodig mijn handen vrij hebben?
Opgelet : de ganse namiddag hadden de prijzen mij toegelachen, vanop het mooi bebloemde prijzentafeltje, en - eerlijkheidshalve - de aardappelen had ik niet gezien! Pas vele minuten na de uitreiking drong het echt tot mij door: "Ik mocht eigenlijk meer dan gewoon heel tevreden zijn... veel liever 10 kg aardappelen, dan 10 geselslagen ...!"
Ik zit niet in de puree, nee, helemaal niet, maar kom, 't was eigenlijk m'n zaterdagje niet ...
't Begon al rond de middag, toen ik, "tussen de soep en de patatten", schrijlings het huis moest verlaten, teneinde tijdig het Looise strijdperk van m'n ooit geliefkoosde midweekavondjes te bereiken. "Rijd hem niet in frieten hé", werd me nog lieflijk zacht toegefluisterd ... Tjah, 165 km, 12h20 ... het hoort eigenlijk niet. Hoewel, rekenkundig alvast verantwoord ...
En dan ... 10 voor 2, leuke buren en spanning ... Iedere licht ambitieuze scrabbelaar denkt vooraf wel eens: "Vandaag, ik voel het, mis ik geen scrabble, leg ik de mooiste x-, y-, q-woorden, houd ik gelijke tred met de grote(Janne)n der scrabblewereld en ... kaap ik één van die mooie prijzen of trofeeën weg, die - reeds bij het binnentreden van de zaal - heimelijk naar me lachten."
Als je dan - na de tweede beurt - ALWEER die verdomde 0 hoort afroepen, en - nog erger - je niet eens bewust bent van je fout, en ook dat eerste mooie Y-woord niet hebt gezien, dan begint het al te dagen ... "Ook deze zaterdag weer niet ... Is het uiteindelijk toch een gokspel, wagen we ons aan verleidelijke zetten? Het geeft soms de doorslag ... "
Bij de pauze blijkt het dan toch nog zo slecht niet te zijn, en dan begin je weer te hopen ... Ik zie hem ALWEER staan, die mooie hoofdvogel, netjes op m'n hoekkast ..., maar nee ... Na een rustig kabbelende tweede helft, gebukt onder de hevige kopzorgen, sloeg het noodlot nogmaals toe ... tijdens de 19de beurt ... ALWEER goed voor een makkelijke rekensom, +0 ...
Het heeft dus weer niet mogen zijn! Kort overleg met de collega's leert dat het eindresultaat blijkbaar dan toch zo slecht niet is, wat ik maar moeilijk kan geloven.
Behalve een aantal ereplaatsen heb ik nog nooit een of andere prijs gewonnen. Geen Van Dale, geen scrabblespel, geen spreekwoorden-boek......., en dan, ja dan, en dan alleen, komt het .... 'k Was er even niet bij, wist niet meteen dat het om de prijsvraag ging, en PATAT ! Mijn eerste prijs was een feit! Is het raar te noemen dat ik zaterdag voor het eerst, onmiddellijk na het speleinde, m'n scrabbledoos naar de auto had gebracht? Moest ik zo nodig mijn handen vrij hebben?
Opgelet : de ganse namiddag hadden de prijzen mij toegelachen, vanop het mooi bebloemde prijzentafeltje, en - eerlijkheidshalve - de aardappelen had ik niet gezien! Pas vele minuten na de uitreiking drong het echt tot mij door: "Ik mocht eigenlijk meer dan gewoon heel tevreden zijn... veel liever 10 kg aardappelen, dan 10 geselslagen ...!"
posted by Ronny Rutten at
20:07
