Marleen V.D. ontslagen uit het bestuur

Via het verslag van de NTSV-bestuursvergadering, gepubliceerd op de NTSV-site, kan men vernemen dat sportbestuurster Marleen V.D. ontslagen werd uit het NTSV-bestuur. Ze mag het NTSV ook niet langer vertegenwoordigen in de Overkoepelende Taalcommissie.

Marleen deed haar intrede in het NTSV in het najaar van 1994. Als lid van de betrekkelijk jonge club van Deinze nam ze op 17/09/1994 deel aan een algemene vergadering. Dat ze niet werkschuw is, mocht al blijken op 27/11/1994 toen ze deel uitmaakte van de jury op het A-kampioenschap in Beervelde. Zelf mocht ze niet dingen naar de titel omdat ze nog niet in de ranking was opgenomen. Nadien zou ze zich manifesteren als één van Vlaanderens trouwste interclubbezoekers.

Sinds 2004 kwam Marleen meer en meer in de schijnwerpers. In juni 2004 ging Marleen de taken van voorzitster en secretaris van Olympus Deinze cumuleren. Een dik jaar later werd ze na hevige regenbuien slachtoffer van serieuze waterschade. Marleen werd toen op initiatief van Julien Struyve onderwerp van een benefietwedstrijd. Gigantisch was het succes niet, maar Marleen kreeg toch wat extra geld toegestopt waarmee ze de door haar geleden waterschade beter zou kunnen verteren.De wateroverlast deed haar niet terugdeinzen voor werkoverlast. In augustus 2005 liet ze samen met clubgenote Rita De Swaef een bijzondere algemene vergadering bijeenroepen teneinde verkozen te kunnen worden als NTSV-bestuurslid. Beiden kregen zij de functie van sportbestuurster toegewezen. Ze zagen het zelfs zitten om die te combineren met een functie in de overkoepelende taalcommissie. De kopzorgen en het extra werk dat ze zich met de bestuurstaak op de hals haalde, zou haar sportieve prestaties niet negatief beïnvloeden. Integendeel. Nadat Marleen in november 2005 laureate werd op het Oost-Vlaams kampioenschap, behaalde ze op 26 november 2005 ook de titel bij de A-spelers. Een hele tijd lang leidde ze de vrouwenranking. Op 6 mei 2006 bekleedde Marleen de dertiende plaats in de individuele ranking, haar hoogste plaats ooit. Toen Rita De Swaef zich in augustus 2006 terugtrok uit het Olympusbestuur en overstapte naar De Wase, werd Marleen in Deinze de voorzitster-secretaris-wedstrijdleidster-penningmeester.

Op 16 juni 2007 werd op de interclub in Lede aangekondigd dat Marleen in haar eigen club om diverse redenen in diskrediet geraakt was. Het stond vast dat de club per 1 juli 2007 zou ontbonden worden. Dat de kwestie zou besproken worden op de NTSV-bestuursvergadering van 14 juli was de evidentie zelve. In de aanloop daar naartoe bezorgde de voorzitster van het NTSV aan de clubafgevaardigden die zetelen in de Algemene Vergadering een lijstje met een korte opsomming van feiten die aan Marleen ten laste gelegd werden door enkele leden die nauw betrokken zijn bij het clubgebeuren in Deinze. Tegelijk liet ze verstaan dat ze zich niet geroepen voelde rechter te spelen in deze zaak.

Heel wat NTSV-leden verwachtten van het bestuur dat snel en gepast zou opgetreden worden. Het verslag van de vergadering leert ons dat Marleen niet alleen haar functies van sportbestuurster en taalcommissieafgevaardigde moet inleveren. Het NTSV-bestuur heeft haar ook meteen ontslagen als bestuurster, een beslissing die op basis van de geldende statuten en het huishoudelijk reglement eigenlijk alleen kan uitgesproken worden door de Algemene Vergadering. In een reactie verklaart de voorzitster dat Marleens verwijdering uit het bestuur enkel resulteert uit het feit dat Olympus Deinze heeft opgehouden te bestaan, waardoor die club de facto niet meer door werkende leden kan vertegenwoordigd worden. Het bestuur zou zich niet inhoudelijk hebben uitgesproken over de ten laste gelegde feiten.

Voor Marleen V.D. zal één en ander een serieuze aanpassing van haar activiteiten inhouden. Verwacht wordt dat ze zal aankloppen bij andere clubs. Pas wanneer ze een onderkomen vindt in een bestaande NTSV-club, zal ze zich terug kunnen overgeven aan haar geliefkoosd tijdverdrijf.

Exit Olympus Deinze

Op 30 oktober 1992 werd onder impuls van Omer Van Hoecke in Deinze gestart met scrabble-introductie. Na een reeks van 14 oefenpartijen gaf Omer op 25 juni 1993 de leiding over aan Nana Van Den Bossche. Zij was zeer verheugd om op 3 september 1993 n.a.v. de eerste officiële scrabblepartij elf leden te kunnen inschrijven. De club draaide behoorlijk en Nana vond het wenselijk om een bestuur samen te stellen. Op 5 augustus 1994 werd voor het eerst vergaderd, en wel onder leiding van voorzitter Jan Mahieu. In datzelfde jaar koos de club voor een nieuw onderkomen, nl. café Olympia. De toenmalige clubnaam werd omgedoopt naar het voor de hand liggende "Olympus Deinze". Jarenlang dobberde het Oost-Vlaamse clubje rustig mee op de golven van het Vlaamse scrabblewereldje.

Het seizoen 2003-2004 bracht Olympus in andere wateren. In september 2003 verliet Nana het bestuur, en in juni 2004 zette Jan Mahieu een punt achter zijn voorzittersrol. De hamer werd doorgegeven aan Marleen Van Dooren. Marleen begon ook de secretarisfunctie waar te nemen. Rita De Swaef beheerde de clubkas. In september 2005 kozen de trouwe interclub-bezoekers Christine Bossu en Antoine Meerschaert voor Coxhyde Koksijde als thuisclub. In augustus 2006 nam Rita De Swaef de beslissing om samen met haar moeder Mariette De Wulf over te stappen naar De Wase Sint-Niklaas. Dat alles leek niet op een goede Olympus-verstandhouding te wijzen. Op 16 juni 2007 circuleerde op de interclub te Lede zeer actief het bericht dat Marleen Van Dooren alle krediet bij de leden verloren had, en dat de club zou ontbonden worden. En zo gebeurde ook. Olympus Deinze was op 30 juni 2007 voor het laatst als club actief op de interclub van Littera Tessenderlo. Eén dag later werd de club opgedoekt.

De ex-Olympusleden Jan Mahieu en Bernadette Van Daele stappen over naar Blanco Tielt. Nana Van Den Bossche en Leonel Van Elsuwe daarentegen vonden een onderkomen bij Quercus Ronse. Voorlopig krijgt dit viertal het statuut van "administartief" lid. Vanaf 1 januari 2008 kunnen zij voor hun nieuwe clubs uitkomen op interclubs. Of Marleen Van Dooren toenadering zal zoeken tot een andere club moet nog blijken.

Koffiedik kijken

Op de interclub in Tessenderlo werden de uitslagen van de wedstrijd in Lede verdeeld. Jan de Kruiff, winnaar van die wedstrijd, nam zijn exemplaar fier in ontvangst. Het document heeft voor hem terecht een emotionele waarde. Groot was daarom zijn ontsteltenis toen hij op weg naar huis tot de bevinding kwam dat hij de uitslag en zijn persoonlijk wedstrijdblad in Tessenderlo op de tafel had achtergelaten. Hij greep meteen naar het mobieltje van één van zijn medereizigers en bracht mij de droeve mare. Het kwaad was ondertussen geschied. Alle achtergebleven paperassen werden in een afvalcontainer gegooid, en de zaal was ondertussen afgesloten. Ik beloofde mijn best te doen om de bewuste documenten te recupereren.

Op zondag 1 juli liet hij mij nogmaals weten, ditmaal per e-mail, dat zijn verloren wedstrijdblad hem nauw aan het hart lag:

" Hallo top-organisatie-talent. Gisteren verwittigde ik u telefonisch dat mijn wedstrijdblad van de interclub van 16 juni j.l. in alle euforie vanwege het goede clubresultaat van A'foort gister 30 juni na afloop van de match op tafel in de zaal is blijven liggen. Graag zou ik het terugbekomen, daar het hier een zeldzaam geval van een 'overwinning' betrof! Wilt u mij laten weten of het is gevonden? Nog bedankt, ook voor de prima organisatie van uw interclub en beste groet van Jan".

Op maandag 2 juli antwoordde ik hetvolgende:

"Dag Jan, vanochtend stopte ik op weg naar mijn werk bij cc het Loo. Ik begaf mij naar de receptie en vroeg of ik in de afvalcontainer mocht neuzen. “Geen probleem”, kreeg ik als antwoord. Ik stapte vol goede moed naar het metalen ding en opende niet zonder enige moeite het zware deksel. Een onfrisse geur kwam me tegemoet. De container was slechts voor 10% gevuld. Gelukkig, want dat zou de zoekopdracht wat vereenvoudigen, zo dacht ik. Helaas kon ik met mijn nochtans niet zo korte armen het opgeslagen vuil niet beroeren zodat ik mij verplicht zag om in de bak te jumpen. Een clochard in maatpak: een contradictio in terminis? Misschien wel, maar ik voelde me wel zo. Uit angst dat iemand mij zou opmerken, en verkeerde dingen zou denken, begon ik niet weinig schichtig te zoeken. Ik stroopte mijn mouwen wat op, gleed met mijn vingers door koffiedik op zoek naar onderliggende documenten. En daar…onder een kleedje van papieren servetten trof ik jouw uitslag aan. Quasi ongeschonden, op een theevlekje na. De servetten hebben ongewild goed werk verricht en gulzig het resterende koffienat geabsorbeerd. Gelukkig beschik ik nog over voldoende atletisch vermogen en klom ik gezwind terug uit de container. Op de toiletten haalde ik het koffiedik uit mijn schoenen en reinigde ik mijn sokken zo goed mogelijk. Goed nieuws voor jou dus, zo neem ik aan? Ik zal je de uitslag bezorgen in Sint-Niklaas. OK? Groeten, Ronny Rutten"

Meteen volgde Jans enthousiaste reactie:

"Dag heerlijkheid, alias topatleet/stuntman. Heb je eerder als eens een standbeeld verdiend? Dan is dit het gepaste moment! Ik verzoek je uw pennenvrucht op te nemen in uw alomgewaardeerde scrabbleweblog. Of in De Woordenaar, in de afdeling Rariteitenkabinet, zodat de argeloze lezer(es) te weten komt dat scrabble meer is dan een partijtje stoeien met lettertjes. Afijn, ik zie het kleinood graag tegemoet bij een volgende gelegenheid. Minstens duizendmaal dank en hele beste groetjes van Jan(neman)".

Ik zal mijn missie pas als geslaagd beschouwen na afgifte van het formulier aan Jan in Sint-Niklaas. Een standbeeld hoef ik niet, een stevige dubbele handdruk van Jan volstaat... and will give me a Greet feeling.